Jan Kersten en Greet Keultjes
Jan is de tweede van links
Geboren: 23 april 1930 in Wormerveer
Overleden: 2010 in Helmond
Voornamen: J A
Kort levensverhaal van ons Pa.
We voeren de rivieren op en neer, er veranderde maar weinig. Het was wel druk natuurlijk met al 7 kinderen, allemaal even groot, maar dat nam niet weg dat de liefde bleef en zodoende stond al weer vlug nummer 8 op stapel. We lagen destijds veel in Amsterdam in de ligdagen. De prijzen zakten aldoor maar verder, maar we hadden nog werk. We hadden een zeer rustig leven; papa veel thuis, kinderen zo af en toe naar school.
We lagen met graan in de Houthaven en moesten daarmee naar Wormerveer. Vier weken hadden we rustig gelegen en we waren Amper in Wormerveer gearriveerd, of de baby meldde zich. Jan werd geboren. Een flinke zoon. En als altijd waren we weer blij dat alles achter de rug was en alles goed verlopen. Ondanks de slechte tijd was het wiegje toch weer mooi versierd en alles in orde ‘.
Aldus schreef Oma Kersten in een terugblik op haar leven.
Ons Pa kwam uit een gezin met 15 kinderen. Opgegroeid in de crisisjaren. Door de oorlog werd De Antoon in beslag genomen en gingen ze in Rotterdam aan de wal. Daarna zijn ze naar Oss verhuisd.
Op zijn 15de vond hij het welletjes en ging bij Martien op de Valuas om het vak te leren.
Toen ons Pa in 1949 in dienst moest en hij met kerstverlof thuiskwam, kreeg hij verkering met Greetje, tot op heden zijn steun en toeverlaat.
Ze trouwden in 1954. Eindelijk samen met Greetje de rivieren bevaren. Samen hebben ze heel wat schepen gehad.
Even op een rijtje : de Maas, de Clemence, de Wilhelmina, de Ultra, de Ad, de Luctor, de Christina, de Maria, de Jato, de Carina, de Adu-aticia, de Antoon, de Mawi, de Antoon, de Repos Ailleurs, de Basilea, de Beyca en de Wilmar.
Tijdens al dat varen maakten ze toch nog tijd om voor het nageslacht te zorgen. Het werd een heel gezin : Jan, Toon, Erik, Marga en later kwam Marianne er ook bij.
In 1967 werd ons Pa overspannen en zijn we aan de wal gaan wonen. Een nieuw leven brak aan, een leven vol verplichtingen en walmensen. Hij heeft er nooit echt aan kunnen wennen, hij heeft altijd zijn gedachten bij het varen gehad.
Zijn werk bleef op het water, in Waalwijk op de veerpont, daarna in Helmond op de brug en daarna op de sluis. Dit heeft hij niet lang volgehouden, ambtenaar zijn was niet voor hem weggelegd.
Toen de kinderen het huis uit waren, kwam zijn oude liefde weer bovendrijven. Samen met ons Ma ging hij varen op een passagiersschip op de Belgische Schelde. Een aantal gelukkige en fijne jaren braken aan. Hij leefde weer op : het mooiste wat er was, samen met Greet varen op een schip.
Zo’n tien jaar geleden kreeg ons Pa problemen met zijn gezondheid. Hij werd steeds sneller moe, waardoor hij steeds minder het huis uit kwam. Hierdoor ging hij dingen doen waar hij de deur niet voor uit hoefde. Hij ging ‘kunstwerken’ maken van oude spullen, modelbootjes maken, glas in lood werken maken. De hele familie kwam aan de beurt voor een mooi cadeautje van ons Pa.
Ondanks zijn ziekte bleef ons Pa positief. Hij moest steeds meer inleveren, maar klaagde daar nooit over. Hij verzon telkens weer iets nieuws om mee bezig te zijn. Zijn laatste bootje heeft hij in december nog afgemaakt. Als de kinderen op bezoek kwamen, gaf hij alles. Hij hield nog veel van een stevige pot kaarten met daarbij uiteraard de nodige humor, maar dit kostte hem wel heel veel kruim.
Dankzij de enorme inzet en verzorging van ons Mam, waardoor het mogelijk was om thuis te blijven wonen, heeft hij nog optimaal kunnen genieten van de laatste jaren.
Bedankt Pa voor alles.
Op 30 september 2016 is Greet, de vrouw van Jan overleden. Zwager Karel heeft onderstaand stuk geschreven:
Greet
Behoud het goede
Greet (Greetje, zegt Cobie) is van mijn jeugd. Hou oud is ze, zeventien? En waarom is ze zo vaak bij ons? Als vriendin van Trees denk ik, of toen al voor Jan. Hoe jong ben ik dan? Zeven of zo, kind genoeg om bij Greet op schoot te zitten, want ze leest me voor. Uit schoolblad De Engelbewaarder, het verhaal De Schimmelruiter en daarin springt een ridder met zijn zoon (meestal zonen toen) te paard van een brug in de Donau, zo ontkomt hij aan achtervolgende Magyaren. Mogelijk ontleen ik dat zoontje aan Erlkönig:
Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Es ist der Vater mit seinem Kind;
Er hat den Knaben wohl in dem Arm,
Er faßt ihn sicher, er hält ihn warm.
(…).
of aan Prins Valiant, want die nam zoon Arn ook wel mee uit rijden geloof ik, maar de herinnering gaat niet om het verhaal, maar om Greet die ’t menneke voorleest. Zeker heeft ze ook gezongen want dat kon ze prachtig, maar dat zal dan niet voor ’t menneke alleen geweest zijn: je kunt niet alles hebben. Jan betaalde mijn eerste pianolessen, om zijn geliefde te kunnen begeleiden? Ik speelde The Holy City, aardse akkoorden voor een hemelse voice of an angel.
Last night I lay a-sleeping
There came a dream so fair,
I stood in old Jerusalem
Beside the temple there.
I heard the children singing,
And ever as they sang
Methought the voice of angels
From heaven in answer rang,
Methought the voice of angels
From heaven in answer rang.
Jerusalem! Jerusalem!
Lift up your gates and sing,
Hosanna in the highest!
Hosanna to your King!
Later komt ze niet meer voor Trees en al helemaal niet voor mij. Ze komt voor Jan, ze gaat met Jan, ze gaan varen, krijgen kinderen, en vertonen bijbelse trekjes, al denk ik niet dat Jan Paulus’ brief heeft gelezen (Greet zou zo maar kunnen).
1 Tessalonisenzen 5.21: Onderzoek alles, behoud het goede. Jan onderzocht alles, van de rechtvaardigheid van tien uur nachtrust (aan die strijd heeft hij spectaculair bijgedragen) tot aan iets andere regels bij het rikken, om een dwarsstraat te noemen. Maar ja, Greet houdt niet van dwarsstraten, en zo is het gekomen dat we strikte Helmondse rikregels dienen na te leven, in elk geval op Zwartkopstraat numero 10. Zij hoeft niet zo te onderzoeken of je met die kaarten solo kunt spelen. Eerder behoudt ze het goede, en wint daarmee best vaak, liefst met de pot.
Op 29 september 2016 is voor Greet het spel gespeeld, zomaar ineens. Jan heeft zes jaar eerder al moeten passen. Bij diens asverstrooiing over de Waal schreef Han (van Antoon van Jan) voor de familiesite (http://familiekersten.weebly.com/) een mooie tekst. De eerste zin luidt:
Jan heeft een grote indruk op mij gemaakt door zijn verhalen en bravoure, maar ook omdat ik altijd vond dat hij zo'n leuke vrouw had.
Met de bravoure van de onderzoeker het leuke, het goede behouden. Daarvan een proeve.
Mooi rood vlees, soms een mergpijpje, en veel geduld (bouillon trekken kost tijd): zo legt Greet de basis. Daarbij komen flink wat ballen van half-om-half, grof gesneden bladselderie en twee handjes vermicelli. En wat peper en zout. Voor wie pittiger wil (Jan en de jongens), staan peper en maggi op tafel. Voor wie nóg een bord wil, schept ze nog een keer op, weer met ballen. Makkelijk zat.
Die soep wil ik eten bij wie dan ook, en zelf maken, en vanaf nu staat er maggi op tafel, want die hoort bij zondagse soep, zoals gedachten aan het goede, aan Greet daarbij horen, zolang we het trekken.
Bericht voor de familie:
Na de afscheidsdienst van ons mam is er een koffietafel voor de familie in zaal Vissers in Brouwhuis. zou je dit op de familiepagina willen zetten? Peta is ook op de hoogte. groetjes, Marga
Overleden: 2010 in Helmond
Voornamen: J A
Kort levensverhaal van ons Pa.
We voeren de rivieren op en neer, er veranderde maar weinig. Het was wel druk natuurlijk met al 7 kinderen, allemaal even groot, maar dat nam niet weg dat de liefde bleef en zodoende stond al weer vlug nummer 8 op stapel. We lagen destijds veel in Amsterdam in de ligdagen. De prijzen zakten aldoor maar verder, maar we hadden nog werk. We hadden een zeer rustig leven; papa veel thuis, kinderen zo af en toe naar school.
We lagen met graan in de Houthaven en moesten daarmee naar Wormerveer. Vier weken hadden we rustig gelegen en we waren Amper in Wormerveer gearriveerd, of de baby meldde zich. Jan werd geboren. Een flinke zoon. En als altijd waren we weer blij dat alles achter de rug was en alles goed verlopen. Ondanks de slechte tijd was het wiegje toch weer mooi versierd en alles in orde ‘.
Aldus schreef Oma Kersten in een terugblik op haar leven.
Ons Pa kwam uit een gezin met 15 kinderen. Opgegroeid in de crisisjaren. Door de oorlog werd De Antoon in beslag genomen en gingen ze in Rotterdam aan de wal. Daarna zijn ze naar Oss verhuisd.
Op zijn 15de vond hij het welletjes en ging bij Martien op de Valuas om het vak te leren.
Toen ons Pa in 1949 in dienst moest en hij met kerstverlof thuiskwam, kreeg hij verkering met Greetje, tot op heden zijn steun en toeverlaat.
Ze trouwden in 1954. Eindelijk samen met Greetje de rivieren bevaren. Samen hebben ze heel wat schepen gehad.
Even op een rijtje : de Maas, de Clemence, de Wilhelmina, de Ultra, de Ad, de Luctor, de Christina, de Maria, de Jato, de Carina, de Adu-aticia, de Antoon, de Mawi, de Antoon, de Repos Ailleurs, de Basilea, de Beyca en de Wilmar.
Tijdens al dat varen maakten ze toch nog tijd om voor het nageslacht te zorgen. Het werd een heel gezin : Jan, Toon, Erik, Marga en later kwam Marianne er ook bij.
In 1967 werd ons Pa overspannen en zijn we aan de wal gaan wonen. Een nieuw leven brak aan, een leven vol verplichtingen en walmensen. Hij heeft er nooit echt aan kunnen wennen, hij heeft altijd zijn gedachten bij het varen gehad.
Zijn werk bleef op het water, in Waalwijk op de veerpont, daarna in Helmond op de brug en daarna op de sluis. Dit heeft hij niet lang volgehouden, ambtenaar zijn was niet voor hem weggelegd.
Toen de kinderen het huis uit waren, kwam zijn oude liefde weer bovendrijven. Samen met ons Ma ging hij varen op een passagiersschip op de Belgische Schelde. Een aantal gelukkige en fijne jaren braken aan. Hij leefde weer op : het mooiste wat er was, samen met Greet varen op een schip.
Zo’n tien jaar geleden kreeg ons Pa problemen met zijn gezondheid. Hij werd steeds sneller moe, waardoor hij steeds minder het huis uit kwam. Hierdoor ging hij dingen doen waar hij de deur niet voor uit hoefde. Hij ging ‘kunstwerken’ maken van oude spullen, modelbootjes maken, glas in lood werken maken. De hele familie kwam aan de beurt voor een mooi cadeautje van ons Pa.
Ondanks zijn ziekte bleef ons Pa positief. Hij moest steeds meer inleveren, maar klaagde daar nooit over. Hij verzon telkens weer iets nieuws om mee bezig te zijn. Zijn laatste bootje heeft hij in december nog afgemaakt. Als de kinderen op bezoek kwamen, gaf hij alles. Hij hield nog veel van een stevige pot kaarten met daarbij uiteraard de nodige humor, maar dit kostte hem wel heel veel kruim.
Dankzij de enorme inzet en verzorging van ons Mam, waardoor het mogelijk was om thuis te blijven wonen, heeft hij nog optimaal kunnen genieten van de laatste jaren.
Bedankt Pa voor alles.
Op 30 september 2016 is Greet, de vrouw van Jan overleden. Zwager Karel heeft onderstaand stuk geschreven:
Greet
Behoud het goede
Greet (Greetje, zegt Cobie) is van mijn jeugd. Hou oud is ze, zeventien? En waarom is ze zo vaak bij ons? Als vriendin van Trees denk ik, of toen al voor Jan. Hoe jong ben ik dan? Zeven of zo, kind genoeg om bij Greet op schoot te zitten, want ze leest me voor. Uit schoolblad De Engelbewaarder, het verhaal De Schimmelruiter en daarin springt een ridder met zijn zoon (meestal zonen toen) te paard van een brug in de Donau, zo ontkomt hij aan achtervolgende Magyaren. Mogelijk ontleen ik dat zoontje aan Erlkönig:
Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Es ist der Vater mit seinem Kind;
Er hat den Knaben wohl in dem Arm,
Er faßt ihn sicher, er hält ihn warm.
(…).
of aan Prins Valiant, want die nam zoon Arn ook wel mee uit rijden geloof ik, maar de herinnering gaat niet om het verhaal, maar om Greet die ’t menneke voorleest. Zeker heeft ze ook gezongen want dat kon ze prachtig, maar dat zal dan niet voor ’t menneke alleen geweest zijn: je kunt niet alles hebben. Jan betaalde mijn eerste pianolessen, om zijn geliefde te kunnen begeleiden? Ik speelde The Holy City, aardse akkoorden voor een hemelse voice of an angel.
Last night I lay a-sleeping
There came a dream so fair,
I stood in old Jerusalem
Beside the temple there.
I heard the children singing,
And ever as they sang
Methought the voice of angels
From heaven in answer rang,
Methought the voice of angels
From heaven in answer rang.
Jerusalem! Jerusalem!
Lift up your gates and sing,
Hosanna in the highest!
Hosanna to your King!
Later komt ze niet meer voor Trees en al helemaal niet voor mij. Ze komt voor Jan, ze gaat met Jan, ze gaan varen, krijgen kinderen, en vertonen bijbelse trekjes, al denk ik niet dat Jan Paulus’ brief heeft gelezen (Greet zou zo maar kunnen).
1 Tessalonisenzen 5.21: Onderzoek alles, behoud het goede. Jan onderzocht alles, van de rechtvaardigheid van tien uur nachtrust (aan die strijd heeft hij spectaculair bijgedragen) tot aan iets andere regels bij het rikken, om een dwarsstraat te noemen. Maar ja, Greet houdt niet van dwarsstraten, en zo is het gekomen dat we strikte Helmondse rikregels dienen na te leven, in elk geval op Zwartkopstraat numero 10. Zij hoeft niet zo te onderzoeken of je met die kaarten solo kunt spelen. Eerder behoudt ze het goede, en wint daarmee best vaak, liefst met de pot.
Op 29 september 2016 is voor Greet het spel gespeeld, zomaar ineens. Jan heeft zes jaar eerder al moeten passen. Bij diens asverstrooiing over de Waal schreef Han (van Antoon van Jan) voor de familiesite (http://familiekersten.weebly.com/) een mooie tekst. De eerste zin luidt:
Jan heeft een grote indruk op mij gemaakt door zijn verhalen en bravoure, maar ook omdat ik altijd vond dat hij zo'n leuke vrouw had.
Met de bravoure van de onderzoeker het leuke, het goede behouden. Daarvan een proeve.
Mooi rood vlees, soms een mergpijpje, en veel geduld (bouillon trekken kost tijd): zo legt Greet de basis. Daarbij komen flink wat ballen van half-om-half, grof gesneden bladselderie en twee handjes vermicelli. En wat peper en zout. Voor wie pittiger wil (Jan en de jongens), staan peper en maggi op tafel. Voor wie nóg een bord wil, schept ze nog een keer op, weer met ballen. Makkelijk zat.
Die soep wil ik eten bij wie dan ook, en zelf maken, en vanaf nu staat er maggi op tafel, want die hoort bij zondagse soep, zoals gedachten aan het goede, aan Greet daarbij horen, zolang we het trekken.
Bericht voor de familie:
Na de afscheidsdienst van ons mam is er een koffietafel voor de familie in zaal Vissers in Brouwhuis. zou je dit op de familiepagina willen zetten? Peta is ook op de hoogte. groetjes, Marga